نگاه عامه مردم در بسیاری از مواقع متفاوت از خواص است و بسیاری از تصمیمات آنها برخلاف پیش بینی خواص جامعه اتفاق می افتد که می توان عمده دلیل آن را همراه نبودن خواص و عوام با یکدیگر و نداشتن درک خواص از خواسته های عوام دانست. آنچه که این روزها از سوی برخی جریان های خاص به مردم القا می شود این است که وضعیت موجود رو بهبود است و عملکرد دولت بدون عیب و نقص در حال پیشرفت و بازدهی بالاست اما واقعیت منعکس از جامعه چیز دیگری استو صرفا این القائات به جز ضربه زدن ناگهانی به پیکره دولت و جریان حامی آن (اصلاح طلبان و کارگزاران) در مواقع حساس مانند انتخابات چیز دیگری به همراه نخواهد داشت. شاید نگاه به تاریخ سی ساله انقلاب عملکرد جریان ها و گروه های مختلف را در فضای سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی کشور مشخص کند و آنچه که بسیار در این برهه 30 ساله می درخشد افراط و تفریط های جریان چپ که اکثرا موجب ایجاد آشوب و بلوا در کشور گردیده است و روی آرامش و تعامل را در کشور می زداید. آنچه این روزها در حال وقوع است استیضاح وزیر علوم کابینه دولت یازدهم است که جنجال رسانه ای آن به حدی بالاست که جریان های حامی دولت متوسل به هر کاری برای فشار به مجلس شده اند. از دروغ و تهمت و افترا تا.... . اما واقعا در پشت پرده این حقایق چه می گذرد؟ پاسخ به این پرسش شاید به یک نگاه تاریخی نیازمند باشد ، بیایید با هم برگردیم به دوران مجلس ششم ، جایی که دکتر معین وزیر علوم دولت اصلاحات به دلیل مخالفت شورای نگهبان با لایحه اصلاح ساختار وزرات علوم استعفای خودر را برای بار دوم بر روی میز رییس جمهور گذاشت و این بار بر خلاف بار گذشته (رجوع شود به ماجرای کوی دانشگاه) پذیرفته شد. اما جایگزینی که برای ایشان انتخاب و به مجلس معرفی شد که بود؟ برای بار اول دکتر جهانگرد معرفی گردید که نتوانست از مجلس ششم که در آن زمان موافق سیاست های اصلاحات بود، رای اعتماد لازم را بگیرد. اما نکته قابل توجه اینجاست ، نفر بعدی جناب آقای دکتر فرجی دانا ، که در آن زمان ریاست دانشگاه تهران را بر عهده داشت به عنوان گزینه پیشنهادی به مجلس معرفی گردید. اما چه شد که آن روز فرجی دانا از مجلس ششم رای اعتماد نگرفت؟ و آیا آن عدم رای اعتماد سیاسی نبود؟ لازم است دوستان اصلاحات کمی حافظه فراموشکار خود را به کار بیاندازند و با منطقی درست به قضیه نگاه کنند که آنچه امروز با آن مجلس نهم را تضییع می کنند ، عملکرد خودشان در مجلس ششم است. جایی که اکثریت قاطع مجلس در دستان ایشان بود. و صلاحیت ایشان را زیر سوال می برند و نماینده اصلاح طلب تهران احمد پور نجاتی می گوید : «ما شخصیت سیاسی می خواهیم نه شخصیت حزبی»[i]و سوال اینجاست که آیا این عدم انتخاب آن موقع سیاسی نبود؟ پاسخ بسیار ساده است ، مسائل جاری در مجلس سیاسی است و هیچکس نمی تواند منکر آن شود ، پس نه می توان به آن عدم انتخاب با دلایل سیاسی ایراد گرفت و نه به این استیضاح با دلایل سیاسی. اما چیزی که در این بین خودنمایی می کند هوچی گری همیشگی رسانه های اصلاح طلب است که در عین در اختیار داشتن رسانه های قدرتمند خود در این زمینه باز به مظلوم نمایی می پردازند و مثل همیشه کاری جز مشوش کردن اذهان مردم ندارند و این بار آنقدر ناشیانه به دفاع از این وزیر پرداخته اند که و حمایت بی چون و چرای خود را از عملکرد دولت در همه زمینه ها اعلام می کنند که خبرگزرای «ب» در مطلبی اینگونه می نویسد : «مغلطه در نیات، گفتار و رفتار عده ای، آنچنان با اضافه خواهی ها و انحصار طلبی های بیرون ماندگان از قدرت منافی و در تضاد است که از هر زاویه ای که نگریسته می شود، دم خروسی قابل مشاهده است و به همان میزان از اعتبار سخن ها و به نوعی قسم ها کاسته می شود. هنوز اعضای کابینه تدبیر و امید، شمع یک سالگی دولت را فوت نکرده اند که ناراضیان از انتخاب روحانی به عنوان رئیس جمهور، در تلاشند تا در تکمیل عملیات سنگ اندازی و ایجاد شبهه در عملکرد و توانایی یاوران تدبیر و امید، شاگرد اول کابینه را به پای میز استیضاح برند تا اگر در بحث هسته ای با تأییدات ضمنی و بعضا صریح رهبری عالی نظام، مجبور به کاستن از هجم اعتراض گردیده اند، اگر در مسائل اقتصادی به سبب حقایق موجود و قابل لمس برای عامه، سخنی برای گفتن نداشته و عرصه ای برای عرض اندام ندارند و چه بسا عملکرد شفاف "آن مرد" در اقتصاد و وضعیت معاش عمومی و آمار پول های سرگردان و ارقام ناپدید شده، جایی برای سخن اضافه نگذاشته است، سایر حوزه های به ظاهر کم اهمیت را مورد هدف قرار دهند تا شاید دو هدف قابل تحصیل باشد. »[ii] البته ادبیات ایشان مانند رییس جمهور منتخب کمی تند گزنده است، اما سوال اینجاست که شما در دولت های نهم و دهم کارتان چه بود؟ البته هیچگاه حجم توهین ها و تهمت های شما قابل مقایسه با اینگونه انتقادات نیست ولی بهتر است گذشته سیاسی خود را اندکی مرور کنید. ببینید مسبب نا آرامی های 78 و 88 که بود ؟ و سوال اینجاست آیا شان و طراز مجلس ششم پایین نبود که اینگونه شان وطراز مجلس نهم را در سطح مردم نمیدانید؟[iii] اشکال شما این است که هرجا منتخب مردم نباشید، قبول ندارید و هر جا هم منتخب شوید دیگران را از حق نظر ساقط می کنید و بعد عَلَم دموکراسی را نیز بلند می کنید و خود را مدعی العموم همه می دانید. کمی فکر در باب افراط و تفریط های شما در تاریخ این انقلاب نشان خواهد داد که چه کسی موجب عقب ماندگی است. البته در باب مسائل اقتصادی این نکته مغفول نماند زمانی که در دولت میرحسین موسوی در قدرت بودید اقتصاد دولتی را می پسندید و وقتی از راس هرم قدرت خارج شدید اقتصاد خصوصی را. وهمین یک جمله بس که همین افراط و تفریط های شما نام انقلاب و انقلابی گری را خراب کرده از اکبر پونزتان تا .... .