گاهی باید نوشت ...

گاهی اوقات قلب انسان طاقت ندارد ...

حرف سنگین باشد ، درد سنگین باشد ، روضه ...

در کوچه دری هست که مسمار ندارد ؟

باز بوی ماه مدرسه و باز هم مهر ، باز هم درس و کلاس و دانشگاه ، یادش به خیر انگار همین دیروز بود که روی نیمکت های چوبی مینشستیم و جا برایمان زیاد هم بود ، البته برای امثال بنده که جثه کوچکی داریم حساب آنها که اگر سه نیمکت هم میگذاشتی باز هم جا نمی شدند جداست، این روزها بد نیست یادی از گذشته های نه چندان نزدیک و نه چندان دور خودمان بکنیم