گاهی باید نوشت ...

بعضی ها هر انتقاد و حرفی که میزنند انتظار دارند دیگران ناراحت نشوند و یا اینکه اصلا برایشان اهمیتی ندارد، اما امان از روزی که ازشان انتقاد کنی، بی جنبه بودنشان را به رخ عالم و آدم میکشند …

پی نوشت: خودم هم جزو بعضی ها (حدیث نفس)

چند روز گذشته به جهت انجام کاری با مسئولین دانشگاهی از سطح وزارت خانه تا خود دانشگاه ارتباطاتمان زیاد شد ، برخورد ها بسیار متفاوت از آنچه که انتظار داشتم بود ، واقعا متفاوت ... ظاهرش را نمیگویم باطنش منظورم است

ای کاش امام در جلسه با مسئولین وزارت علوم این جمله را میگفت : " دانشجو ولی نعمت ماست "

تجربه یه چیزی روبرام خوب ثابت کرده

هر کی بیشتر میفهمه بیشتر آدم حساب نمیشه ...

اخیرا زیادی آدم حساب شدم ؟ شدی ؟ شد ؟ است ؟ گشت ؟ بود ؟ گردید؟

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

امان از زمانه ، آنگاه که عزیزی خوارت می کند و آنگاه که کوچک ، عزیز...

الدهر یومان : یوم لک ؛ و یوم علیک ؛ فاذا کان لک فلا تبطر ؛ واذا کان علیک فاصبر

خاطرات عید را معمولا با آفتاب تفتیده خوزستان به یاد می آورم ، خاطرات دوران کودکی ، تفنگ های ترقه ای که مادربزرگ برایمان میخرید ، باغچه گل خانه مادری و کوه های چم فراخ و آب بازی های کودکانه ، سالهاست اینگونه عید را نگذارنده ام ، ای کاش کودکی بودم چنین و چنان ...

تا آنجاییکه خاطرم هست هیچ گاه لب به شکوه و گلایه از مردم باز نکردی

کوفیان را تبیین کردی اما هیچگاه کسی را کوفی نخواندی

اما خود بهتر میدانیم ، بد مردمانی هستیم ...

مانند مادر قد خمیده ات لب به دعا که بگشایی الجار ثم الدار می گویی

حال کنار مضجع شریف ، مانند عوامی ترین مردم  دنیا ، دست در ضریح انداخته ای چه میگویی؟

میدانم امت را حتما دعا کرده ای ، خوشا به سعادت این امت ...

گاهی اوقات قلب انسان طاقت ندارد ...

حرف سنگین باشد ، درد سنگین باشد ، روضه ...

در کوچه دری هست که مسمار ندارد ؟

گاهی اوقات هست که شما در برابر مشکلات سر خم نمی کنید و به اعصاب خود مسلط هستید و از برخورد های نامناسب با مسئولین مربوطه جلوگیری می کنید به قول مذهبی جماعت کظم غیظ می کنید ، اما وقتی با موضوعی رو به رو می شوید که مثلا فلان دانشگاه داخلی در ارائه خدمات رفاهی و آموزشی به دانشجویان به گونه ای مناسب و بهتر عمل می کند آنوقت است که اعصابتان به کلی بهم میریزد و زمین و زمان را مورد عنایت خاصه و عامه قرار می دهید،

نمی دانم چند وقتی است دلم گرفته ، حال و احوال خوبی ندارم و از آنجا که رفیق و دوستی هم برایمان نمانده خواستم بنویسم تا کمی اوضاع و احوالم آرامتر شود...

« می گویند تقوا از تخصص لازم تر است ، آن را می پذیرم . اما می گویم آنکه نخصص ندارد و کاری را می پذیرد بی تقواست »

جمله زیبای فوق از شهید دکتر مصطفی چمران است که سخن راندن و نوشتن در وصف ایشان بسیار فراتر از حد من است و لیاقت فراوانی می خواهد که آن را دارا نیستم .اما می خواهم چند خطی پیرامون این جمله زیبا بنویسم.